Projekt partnerski Grundtvig
TYTUŁ
New Teaching Methods For Adults
(Nowe Metody Nauczania Dorosłych)
OKRES REALIZACJI
24 miesiące: 1.08. 2013 – 31.07.2015
OPIS
Idea projektu powstała podczas Seminarium kontaktowego Programu Grundtvig, które odbyło się w Sevilli w grudniu 2012 r.
Głównym celem projektu jest poznanie nowych metod stosowanych w krajach partnerskich w szeroko pojętej edukacji osób dorosłych. W związku z tym realizacja projektu, zwłaszcza w pierwszym roku, zakłada wymianę doświadczeń instytucji partnerskich w zakresie różnych metod stosowanych w edukacji formalnej i nieformalnej osób dorosłych. Chcemy poznać metody stosowane w różnych krajach, zgłębić je i przeanalizować. Wszystko po to aby następnie wybrać, zaadaptować i zastosować jedną z nich w swojej instytucji. Zakładamy, iż taka wymiana doświadczeń pomoże w znalezieniu najlepszych narzędzi jak również sposobów motywowania dorosłych słuchaczy do podejmowania lub/i kontynuowania edukacji oraz do dokształcania się. Ponadto, jako partnerstwo, chcemy podzielić się zdobytą wiedzą z innymi nauczycielami, którzy chcieliby zastosować rozwiązania z innych krajów w swojej pracy pedagogicznej.
Realizacja projektu jest podzielona na dwa etapy:
1. ETAP – poświęcony badaniom, szukaniu informacji i analizowaniu rozwiązań stosowanych w innych krajach. Tak więc, w pierwszym roku realizacji projektu skupiamy uwagę na poznaniu i porównywaniu doświadczeń krajów i organizacji partnerskich w zakresie wspomagania nauczania dorosłych przez wykorzystanie różnych nowoczesnych metod. Punktem wyjścia są doświadczenia edukatorów, którzy już mają praktykę i osiągnięcia w zakresie stosowania danej metody. Zgodnie z założeniami, każda organizacja przedstawiła jedną metodę. Podział był następujący:
- Tworzenie i wykorzystanie w dydaktyce krótkich filmów (Turcja),
- Praca grupowa (Hiszpania)
- e-learning (Polska)
- Mobilności w uczeniu się (Irlandia)
Pod koniec tego etapu powstanie wersja robocza opracowania, które będzie zawierało opis metod (tzw. draft manual).
2. ETAP – będzie polegał na tym, iż pomysły zawarte w “draft manual” zostaną przetestowane w praktyce. Każda instytucja wybierze jedną z metod stosowanych w innych krajach i zaadaptuje ją oraz zastosuje we własnej praktyce. Następnie przedstawi swoje wnioski (typu: co się sprawdziło a co wymagałoby ulepszeń) oraz rekomendacje. Powyższe zostaną zawarte w wersji finalnej produktu końcowego, którym będzie przewodnik dla edukatorów (MANUAL).